Wij zijn geen liefhebbers van actieheldenfilms maar omdat we van verschillende kanten te horen kregen dat Thor: Ragnarok ook leuk is als je niet echt bekend bent met het canon van de Amerikaanse superhelden, gaven we het toch een kans. En daar hebben we spijt van. Want hoeveel CGI je ook inzet, ook deze over the top actiefilm zit tjokvol voorspelbaarheid en herhaling.
Voor zover het verhaal van belang is moet je weten dat Thor (Chris Hemsworth), een Germaanse halfgod met een loodzware hamer die hem superkrachten geeft, een race tegen de klok voert om zijn planeet en thuisvolk te beschermen van Hela (Cate Blanchett), zijn kwaadaardige zus. In zijn avonturen spant hij samen met zijn broer Loki (Tom Hiddleston) en ontmoet hij oude en nieuwe vrienden (onder wie The Hulk).
Waar Deadpool van sarcasme nog een vermakelijk soort humor weet te maken, doen de droge, ongeïnteresseerde opmerkingen van Thor nauwelijks een mondhoek trillen. De standaard rol van de komische sidekick is ook aanwezig, in de vorm van Korg met de stem van de regisseur: Taika Waititi, die wél een vermakelijke film neerzette met What We Do in the Shadows. Naast de voorspelbaarheid is de grootste ergernis nog wel het principe van tell, don’t show: onderdelen van het verhaal worden letterlijk uitgesproken in plaats van getoond aan de kijker, allemaal om zoveel mogelijk tijd over te houden voor pure actie. De choreografie van de vechtscènes ziet er dan wel weer goed uit. Wij hebben uiteindelijk het meest genoten van de rol van Jeff Goldblum als Grandmaster, die zijn foute look met veel trots draagt. Thor: Ragnarok is duidelijk een film voor het eenvoudige vermaak voor het hele gezin, want hoeveel actie er ook in zit: echt spannend of pijnlijk wordt het nergens.
