Amerikaanse zombiefilms zijn leuk om te zien, maar in Zuid-Korea beheersen ze de échte kunst van de horrorfilm. Zo ook Train to Busan (Busanhaeng), een zombiefilm die er zeker geen doekjes om windt. Als liefhebbers van zombiefilms – hoe origineel of cliché ze ook zijn – moesten wij deze film natuurlijk ook gezien hebben.
Het verhaal is doodsimpel: een zakenman brengt zijn dochtertje naar haar moeder in Busan via een hogesnelheidstrein. Zodra ze zijn ingestapt zien ze op het nieuws dat er een zombie-uitbraak heeft plaatsgevonden en niet veel later blijkt dat er ook enkele passagiers in de trein zijn getroffen. De machinist is onbereikbaar en dus moeten vader en dochter het zien te overleven totdat de trein is aangekomen in Busan.
Een aantal jaren terug zag je nog de trend dat zombiefilms een bijzonder uitgangspunt kregen, zoals verliefde zombies (Warm Bodies) of kinderen die tegen zombies strijden (Scouts Guide to the Zombie Apocalypse). Train to Busan keert terug naar de basis met standaard archetypes en een voorspelbaar verhaal, waardoor je als kijker precies weet waar je aan toe bent. Daardoor is de film erg toegankelijk (zeker voor een Koreaanse film) maar het wordt niet saai. De beelden zien er prachtig uit, met over elkaar tuimelende zombies (de snelle, sterke variant zoals we die wel vaker zien in Aziatische cinema) en heldere kleuren. Ook de thematiek is typisch Koreaans: vaderschap en opoffering lopen als een rode draad door de trein heen. Extra kudo’s voor het dochtertje, dat als 10-jarige kindactrice een echt geloofwaardig en angstig meisje weer neer te zetten. Train to Busan lijkt voorspelbaar, maar toch weet schrijver en regisseur Sang-ho Yeon een sterk einde eraan te breien, waardoor de film tot de laatste minuut spannend blijft. En dat allemaal zonder geweren of explosies: de Koreaanse cinema laat wederom zien dat je prima bloederige zombieactie kan maken zonder de wapenkist van Hollywood open te trekken.
