Met Russell Crowe en Ryan Gosling in actiekomedie in de seventies kan weinig fout gaan, zou je denken. Met die gedachte gingen wij The Nice Guys in, dat een aardig cijfer op IMDb krijgt. In theorie zou ook alles moeten kloppen, maar hoewel het verhaal interessant is, de acteurs goed, en de sfeer on point, is het geheel toch niet zo sterk.
Middenin het tijdperk van disco, Hollywood en seksuele bevrijding wordt op een dag een pornoactrice vermoord. Privédetective Holland March (Ryan Gosling) onderzoekt de moord in opdracht van een oud vrouwtje, dat denkt dat de actrice haar nichtje is en hem ruim betaalt voor de klus. Ondertussen werkt ook zelfbenoemd privédetective Jackson Healy (Russell Crowe) aan de zaak, maar in opdracht van de jongedame Amelia die iets met de moord te maken lijkt te hebben. De heren besluiten samen te werken; een komisch duo van respectievelijk een jonge vader die altijd pech heeft en een lompe boer die altijd krijgt wat ie wilt.
De felle discokleuren, afro’s en de opvallende soundtrack wijzen erop dat we in de jaren 70 zijn, maar eigenlijk heeft The Nice Guys net te weinig clichés om echt een satire te worden van de typische 70s detectivefilms – inclusief het seksisme. Aan de andere kant zijn het tempo en de scherpzinnigheid te zwak om er een hedendaagse actiekomedie van te maken. Het te complexe plot hangt aan elkaar van toevalligheden, waar de personages regelmatig letterlijk naar refereren. Hoewel de film zich deels herpakt in de tweede helft is dus vooral het screenplay dat verhindert dat The Nice Guys de film wordt die het – volgens ons – had kunnen worden. Daar kunnen zelfs Gosling en Crowe niet tegenop boxen. Jammer, want het concept was leuk. Zelfs het 13-jarige dochtertje van March (Angourie Rice) dat zich ongevraagd bemoeit met de gevaarlijke situaties waarin de twee mannen telkens verkeren is een interessante toevoeging, dat slecht uit de verf komt. In het genre van ‘buddycop in een ander tijdperk’ zijn er betere films om te zien.
