Dé horrorfilm uit onverwachte hoek was deze zomer Midsommar, die zich afspeelt op klaarlichte dag rond het midzomerfeest in Zweden waar de zon voor een paar dagen lang nauwelijks ondergaat. Vorig jaar kwam regisseur/schrijver Ari Aster nog met de goed ontvangde horrorfilm Hereditary. Maar aangezien wij een zwak voor Zweden hebben kwam Midsommar eerst aan de beurt.
Het verhaal begint met de Amerikaanse Dani en Christian, die hun relatie niet lang meer zullen volhouden – bovendien heeft Dani onlangs een vreselijk trauma opgelopen. Christian gaat met zijn maten naar een commune in Zweden voor het midzomerfeest en Dani besluit om afleiding te zoeken en met hen mee te gaan. Het feest is zo idyllisch als ze verwachten vol lieve mensen, bloemenkransen en recreatief drugsgebruik. Tot een van de rituelen die ze meemaken behoorlijk luguber blijkt en mensen zich vreemd gaan gedragen. Dit is geen gewone commune, dit is een cult.
Petje af voor Ari Aster die een doodenge horrorfilm kan maken die volledig in de zonneschijn plaatsvindt. Dat is deels ook te danken aan de sinistere soundtrack en het sterke, afstandelijke acteerwerk van de Zweden. Midsommar heeft voor een horrorfilm veel diepgang in de hoofdpersonen. Dankzij Dani (Florence Pugh) die kampt met een trauma is Midsommar niet alleen eng, maar ook erg onaangenaam en plaatsvervangend traumatisch. Door de langzame opbouw heb je nauwelijks door dat je naar een verschrikkelijke situatie zit te kijken, tot zelfs de visuele vormgeving erop wijst dat er iets niet pluis is; het is heel knap gedaan hoe subtiel de details in de omgeving golven, alsof je zelf aan de paddo’s zit terwijl je dit spektakel aanschouwt. Midsommar blinkt ook uit in zijn volhoudendheid om niet teveel voor te kauwen. Sommige puzzelstukjes moet je zelf op z’n plek leggen. Het trage, afstandelijke acteerwerk dat afwisselt met de choquerende filmstijl doet ook denken aan andere Europese vervreemdende films als Lars von Triers Melancholia. Goed, het blijft een horrorfilm en dus moet je het plot niet al te serieus nemen, maar Midsommar is toch een van de meest beklemmende horrorfilms die wij dit jaar gezien hebben.
