Onze ervaring met Spaanse horrors is dat ze eigenlijk nooit tegenvallen. De drempel was dan ook niet zo hoog om El hoyo (The Platform) te gaan kijken. Dit is de eerste lange speelfilm van deze regisseur, die het verhaal baseerde op een theaterscript. El hoyo had ook makkelijk in het theater opgevoerd kunnen worden: de hele film speelt zich af in één ruimte. Omdat het de People’s Choice Award op het Toronto International Film Festival won voor beste underground/cult film, kon de Spaanse El hoyo een deal sluiten met Netflix.
De plot doet in eerste instantie denken aan Snowpiercer, maar dan verticaal. In een immens diep gebouw dat enkel bestaat uit betonnen cellen met een simpel bed, leven op elke verdieping twee mensen. Elke dag daalt er een platform van boven naar beneden met een feestmaal. De bovenste verdiepingen kunnen natuurlijk zoveel eten als ze willen, waardoor de kans op restjes steeds kleiner wordt naarmate het platform daalt. Goreng is een van die bewoners. Hij koos er vrijwillig voor zodat hij van z’n rookverslaving af kan komen, maar begrijpt snel genoeg dat zijn nieuwe werkelijkheid een hel is.
In eerste instantie denk je: waar gaat dit heen? Een eery soundtrack, grijzige kleuren en ranzige personages zetten direct een onaangename sfeer neer die doet denken aan The Cube en Saw – met net zoveel gore. Het gebouw roept veel vragen op over de wereld en in hoeverre er sprake is van scifi of fantasy, en daar wordt nauwelijks iets van uitgelegd. Dat is ook niet erg, want El hoyo draait om het sociale experiment. Zijn mensen bereid minder te eten als je daar anderen, die je niet kent of ziet, mee kan redden? En hoe overleef je zonder eten met z’n tweeën in een cel? Het is knap hoe zowel het gevoel van een krappe kamer als het immens grote complex overgebracht wordt. Zeker in het derde bedrijf, wanneer het tempo wat wordt opgeschroefd, blinken de technische vaardigheden van de makers uit. Zelfs in een smerige horror als deze dringt de Spaanse cultuur door met verwijzingen naar het Christendom en God, wat de film dat extra laagje geeft op een al goed script. El hoyo is een echte arthouse genrefilm, dus het blijft persoonlijke smaak of de deze kan waarderen. Wij hebben ons in ieder geval goed vermaakt.
