Om in het vliegtuig naar onze vakantiebestemming maar wat te kijken te hebben had ik op goed geluk wat films offline beschikbaar gemaakt op Netflix. Een mystery-thriller over kunst met Jake Gyllenhaal klinkt niet slecht, en schrijver/regisseur Dan Gilroy maakte eerder ook Nightcrawler, tevens met Gyllenhaal, en daar waren we best enthousiast over. Dus op twaalf kilometer hoogte, boven een flinke onweerswolk, zetten we Velvet Buzzsaw aan op onze gloednieuwe tablet.
Gyllenhaal speelt hier de Andy Warhol-achtige kunstcriticus Morf die met zijn pen best veel controle heeft over wat belangrijk is in de kunstwereld. Wanneer hij, samen met een beginnend kunsthandelaar (Zawe Ashton) en een galeriehouder (Rene Russo), in handen komt van een flinke serie onbekende maar waardevolle schilderijen van een overleden kunstenaar, zet het drietal alles in werking om er grof geld aan te verdienen. Maar schilderijen lijken niet alleen betoverend als je er naar kijkt, er gebeuren steeds meer vreemde en lugubere ongelukken rondom de ontdekte kunst.
Velvet Buzzsaw is een unieke mengeling van snobisme in de commerciële kunstwereld en een klassieke vervloekingshorror. De nadruk blijft het grootste deel van de film op de kunsthandel, die sprekend uiteen is gezet en duidelijk laat zien hoe mensen over lijken gaan om meer geld te verdienen. Stilistisch is de film ook prachtig, met kille kunstgalerijen, veel aandacht voor kostuums en veel kleurcontrast. Maar het verhaal rommelt een beetje. De kunstvervloeking is op papier een leuk idee maar Velvet Buzzsaw neemt het – zeker aan het einde – iets te letterlijk en poogt iets teveel een klassieke horror te zijn. Wat je niet kan bereiken als je ook veel tijd besteedt aan de hele wereld van kunsthandel. De special effects zijn ook van matige kwaliteit. Jake Gyllenhaal en Rene Russo steken qua acteerprestaties boven de rest uit, maar het was onnodig om hiervoor een sterrencast met onder andere John Malkovich en Natalia Dyer (Stranger Things) in te zetten. Velvet Buzzsaw is een film die iets anders probeert dan het bekende, maar komt toch niet helemaal lekker uit de verf.
