Bij series bestaat het fenomeen ‘bottle episode’, wat er op neer komt dat een aflevering zich volledig afspeelt in één ruimte met een beperkt aantal personages en heel veel dialoog. Dit principe kan je ook toepassen op film en hoewel het saai klinkt om anderhalf uur alleen maar te kijken naar pratende koppen kan het heel goed werken. The Man from Earth is ook zo’n film. Het script werd al in de jaren 60 geschreven (Jerome Bixby, schrijver van The Twilight Zone en Star Trek) en pas in 2007 is het verfilmd.
De setting van The Man from Earth is een bescheiden afscheidsfeestje van professor John Oldman, die na tien jaar trouwe dienst zijn collega’s verlaat en verhuist. Onder genot van een glaasje whiskey keuvelen ze over hun vakgebieden, tot John ze verleidt tot een gedachte-experiment: wat als iemand uit de oertijd nooit ouder is geworden en nog steeds rondloopt op aarde? Wat als John zelf deze oermens is? Zijn bewering wordt uiteraard met veel scepsis ontvangen, maar ze zouden geen academici zijn als ze er toch in meegaan en proberen te toetsen of John de waarheid spreekt.
Juist dat alle personages geleerden van allerlei vakgebieden zijn (sociologie, biologie, antropologie, theologie) maakt dat het een razend interessante discussie wordt, op bijna filosofisch niveau. Er worden sterke argumenten aangevoerd en de nieuwsgierigheid van de academici is erg herkenbaar als je zelf uit dat wereldje komt. Beetje bij beetje wordt je meegenomen in de steeds absurder wordende beweringen van John, wat wordt versterkt door heel slim gebruik te maken van de omgeving. Terwijl ze daar zitten wordt John’s appartement namelijk leeggehaald vanwege zijn verhuizing, waardoor de personages steeds dichter op elkaar moeten zitten bij het haardvuur. De spanning wordt dus steeds intenser en voelt als een toneelstuk in een niet al te groot theater. Het scenario is dus fantastisch, maar de vertaling door de acteurs laat nog wel eens te wensen over – met uitzondering van John, gespeeld door David Lee Smith. Ook het beeld is niet bepaald aantrekkelijk, omdat de hele film is geschoten met een camcorder. Een paar vreemde keuzes dus, maar als je zin hebt om meegenomen te worden in dit gedachte-experiment is het een aanrader. Bij mij bleef het in ieder geval een aantal dagen in mijn hoofd rondspoken.
