Toen we in de bioscoop de trailer van Bad Times at the El Royale zagen wisten we dat we deze moesten zien. Kleurrijk, veel oneliners en Jeff Bridges in de hoofdrol, dat kan niet mislukken. Regisseur Drew Goddard is vooral bekend van het fenomenale Cabin in the Woods en een aantal afleveringen van Lost. Dan weet je wat je kan verwachten.
De El Royale is een slechtlopend hotel eind jaren 60, precies op de grens van Nevada en California. Precies op dezelfde dag arriveren een aantal gasten: een priester, twee vrouwen en een stofzuigerverkoper. De sfeer begint grimmig en wordt er niet beter op als een van de bezoekers ontdekt dat het oude hotel een dubieus geheim kent. En meer kunnen we eigenlijk niet verklappen.
Bad Times at the El Royale is zo’n typische film waar je met weinig voorkennis in moet gaan. Sit back and relax want je wordt meegenomen langs verschillende (achtergrond)verhaallijnen en personages, om in een steeds hoger tempo de chaos te zien toenemen. De enigszins luchtige dialogen zijn in contrast met de excentrieke karakters, die allemaal hun eigen zorgen en motivatie hebben, en de heel eigen filmstijl. Voeg daar bijzonder toevallige omstandigheden en een aantal twists aan toe en je hebt genoeg vermaak voor ruim twee uur. Maar Bad Times at the El Royale stoot Cabin in the Woods niet van z’n troon, daarvoor wordt er voor de kijker toch iets teveel voorgekauwd en had Goddard sommige scènes gerust kunnen schrappen. Ook het jaren 60-thema had hij iets mogen inperken, want na de zoveelste verwijzing naar popliedjes, politiek en Charles Manson snappen we het wel. Hoewel het gebruik van muziek bij langdurige shots wel echt een pluspuntje is, net als het acteerwerk van Jeff Bridges, Dakota Johnson en nieuwkomer Lewis Pullman, die als getraumatiseerde receptionist een fantastische rol neerzet. En de buikspieren van Chris Hemsworth. Deze clash van personages uitermate geschikt voor een avondje niet al te moeilijk vermaak.
