Als je Film of the Day al langer volgt weet je dat je ons meestal niet blij maakt met een superheldenfilm. Maar geveld door de griep moet je toch iets, en dan spreekt een weinig intelligente film met humor en actie toch wel aan. En dus belandden we bij Shazam!, ook wel bekend als Captain Marvel uit de DC Comics.
Voordat Shazam een superheld werd, was het een normaal jongetje genaamd Billy dat al jaren op zoek is naar zijn biologische moeder. Dat heeft hem gevormd tot een afstandelijk, brutaal joch dat menig pleegouder de kast op heeft gejaagd. Bij zijn nieuwste pleeggezin raakt hij bevriend met het door superhelden geobsedeerde zoontje, die hem uiteraard helpt als hij op magische wijze de troonopvolger wordt van de machtige tovenaar Shazam. Want wat doe je als je ineens een superheld in een volwassen lichaam bent? Uitproberen wat je krachten zijn natuurlijk!
En dat is dan ook 75% van de film. Shazam! speelt met de verwachtingen van klassieke superheldenfilms door een onhandige, nieuwe held te introduceren met een sidekick die metacommentaar levert en voorspelt hoe het leven van de gemiddelde superheld eruit ziet – compleet met superschurk, die op een originele wijze wordt geïntroduceerd. Een soort moderne metavertelling van het genre dus. Shazam heeft nog een andere genre: die van de body switch. Want een groot deel van de humor zit ‘m in een tiener die ineens moet doen alsof ie een volwassen persoon is in een volwassen lichaam. Er wordt dan ook regelmatig subtiel geknipoogd naar de film Big. Naast tienerhumor zijn er genoeg leuke (volledig bloedeloze) gevechten en vliegen de kleurtjes je om de oren. Het plot is verder magertjes met een standaard moraal over dat familie niet per se je bloedverwant hoeft te zijn, maar de (niet zo heel bekende acteurs) spelen het wel leuk. Voor een tiener-superheldenfilm is Shazam! dus best aardig voor tussendoor.
