Bijna een eeuw geleden ontstond er een populair subgenre van de detective: de ‘who-dun-it’. Je kent het wel; een groep mensen is samen op een locatie wanneer een moord wordt gepleegd en een detective als een spelletje Cluedo moet ontrafelen wie de dader is. Dat dit genre nog lang dit dood is bewijst Knives Out, waarvan we nu al weten dat er een tweede deel komt.
De detective in kwestie is hier Benoit Blanc (Daniel Craig). Hij is door iemand ingehuurd om de zelfmoord van het hoofd van een groot, rijk gezin te onderzoeken. Tot ieders ongenoegen, want voor de familieleden is de situatie wel duidelijk en is het wachten op het openen van het testament. Dus volgt een reeks ondervragingen waarbij iedereen, zelfs de hulp, eraan moet geloven.
Schrijver en regisseur Rian Johnson heeft de sfeer van deze typische genrefilm er dik bovenop gelegd. Het rijke gezin, het huis vol exotische spullen, een duur accent, familievetes: allemaal zoals je het in de jaren 30 ook in boeken las en in de bioscoop zag. Daardoor voelt Knives Out oud aan, maar is het zeker niet door veel moderne cultuurreferenties zoals online alt right trollen en hedendaagse politie – en er is voldoende ruimte overgebleven voor humor. Het script is origineel en de film kijkt verrassend weg als een goed boek. Net als je denkt dat het een standaard detectiveverhaal wordt komt er weer een twist. Petje af voor Johnson dus, die eerder ook al de sterke tijdreisfilm Looper maakte. Daniël Craig, die voor de gelegenheid een zwaar Amerikaans accent opzet, speelt zijn rol overtuigend en Chris Evans als nonchalant zwart schaap in de familie zit er ook lekker in. Je moet wel je hoofd erbij houden, want het gros van de spanning zit ‘m in de dialogen en het acteerwerk dat verraadt wat iemands motief kan zijn en of er gelogen wordt.
