Wij gingen voor een campy bloederige thriller á la Wolf Creek of The Chainsaw Massacre, maar we kregen iets heel anders. Niet per se slecht maar Red State heeft een rare mix van stijlen wat het chaotisch maakt. Desondanks is dit wel kenmerkend voor regisseur en schrijver Kevin Smith (Dogma en Jay And Silent Bob).
In een dorpje in Texas, de ‘rode staat’, hopen drie jongens op een kwartetje met een vrouw die ze op internet hebben gevonden. De vrouw blijkt echter lid te zijn van een extreem christelijke groep die er alles aan doen om zondige daden te voorkomen. De jongens worden ontvoerd en opgesloten om gestraft te worden omdat ze zogenaamd homoseksuele daden van plan waren te verrichten. Tot zo ver is het een vrij standaard puber-horror verhaal, maar dan verschuift de focus ineens naar de agent (John Goodman) die al jaren deze ‘terroristen’ achterna zit. Plots wordt de film een drama-comedy over het leven van de agent en zijn corps.
Met op het ene moment minutenlange dialogen en christelijke preken, en op een ander moment stilistische snelle cameravoering word je alle kanten op geslingerd. Ook merkwaardig is het gebruik van geluid: geen enkele keer wordt filmmuziek toegepast. De karakters zijn mede door de korte duur van de film en de verschuiving van focus niet zo ver uitgediept, wat is het lastig maakt mee te leven met de personages. Jammer dat er weinig budget beschikbaar was, anders had het een intrigerend horrorverhaal kunnen zijn; nu blijft het hangen bij een vermakelijke B-film dat prima als nachtelijke afsluiter van een filmavondje met vrienden kan dienen. Gezien het weinige maar grove gebruik van geweld is Red State geen aanrader voor familie.
