Regisseur Wes Anderson heeft net The Grand Budapest Hotel in de bioscoop draaien, maar wij keken zijn vorige film: Moonrise Kingdom. Ook deels door hem geschreven en met een top cast (Bruce Willis, Edward Norton, Bill Murray, Tilda Swinton) had ik hoge verwachtingen van deze film, en dat bleek terecht. Wat een heerlijke wegdroomfilm.
De kust van New England, 1965. De begeleider van een groep scouts (Norton) heeft zijn leven prima op orde met de 12-jarige knapen in training, wanneer de meest eigenwijze van de groep (Jared Gilman) plotseling verdwijnt. Met een storm op komst is het zaak hem zo snel mogelijk terug te vinden, net als de verdwenen dochter van de familie Bishop, enkele kilometers verderop. Het voorgevoel dat ze er samen vandoor zijn resulteert in een zoektocht onder leiding van de simpele Captain Sharp (Willis). Vanuit een kinderlijk oogpunt krijgen we te maken met de verschillen tussen de wereld van een kind en dat van een volwassene.
Visueel gezien is de film prachtig: een fijne geelachtige jaren ’60 filter met het mooie New Englandse landschap zorgt voor dromerige beelden. Ook de opbouw van de film is erg fijn, zo maken we pas na een half uur kennis met de hoofdpersoon en wordt de spanning langzaam opgebouwd. De film is mooi, kinderlijk en zielig tegelijkertijd: de kinderen denken (soms onterecht) volwassen keuzes te kunnen maken, terwijl de volwassenen eigenlijk precies hetzelfde doen. Een verhaal over opgroeien, vertrouwen en kinderlijke fantasie, maar met een rauw randje. Het is leuk Bruce Willis en Bill Murray in een ‘ouwe lul’-karakter te zien duiken, en Gilman speelt zijn debuut hier als eigenaardige pre-puber ook fantastisch. Qua sfeer is het erg vergelijkbaar met The Kings of Summer. Tot slot is de muziek ook het vermelden waard: bombastische klassieke muziek met opera maakt het sixties sfeertje helemaal complete. Moonrise Kingdom raad ik dan ook aan iedereen aan; zowel volwassenen als kinderen kunnen hier van genieten.
