Afgelopen week stonden de Oscars centraal in Hollywood, de VS en eigenlijk wel in heel de filmwereld. Om deze uitreikingen, die al 87 jaar meegaan, te honoreren keken wij een klassieker die in 1990 de Oscar voor beste buitenlandstalige film kreeg, én zelf ook gaat over film. Regisseur en schrijver Giuseppe Tornatore maakte Nuovo Cinema Paradiso in eerste instantie als hommage aan de filmwereld, maar de film werd voornamelijk een groot succes door het sterke verhaal en de mooie montage – ondanks dat er 30 minuten vanaf zijn geknipt. Wij keken de korte versie, zoals die internationaal werd bekeken.
Het verhaal begint in het nu (destijds 1988) wanneer regisseur Salvatore een telefoontje krijgt dat ene Alfredo is overleden. Met flashbacks zien we hoe de jonge Salvatore (bijnaam Toto) opgroeit in een Italiaans dorpje met één bioscoop. Daar ontwikkelde hij een grote liefde voor film dankzij zijn mentor Alfredo, de projectionist. Langzaamaan zien we hoe Alfredo een rol heeft gespeeld in Toto’s leven op alle vlakken: liefde, familie en zijn beroep.
Het bijzondere aan deze film is dat het moeilijk in één genre te plaatsen is. Het persoonlijke verhaal van Toto is voornamelijk een drama, maar er wordt regelmatig humor toegevoegd door de vrolijke Alfredo en op sommige momenten heerst sentimentaliteit en nostalgie. Omdat de film een tijdspanne verbeeldt van circa 45 jaar zie je een heel leven voorbij komen, wat erg knap is uitgevoerd. Daarbij komt ook nog eens dat de vroegere scènes een duidelijk waziger beeld hebben, minder scherp geluid en eenvoudigere cameravoering. De meest recente scènes zijn daarentegen scherp, helder en ogen veel moderner. Dit geeft je nog meer het idee dat je een reis door de tijd maakt in het leven van Toto. Er is veel muzikale begeleiding zonder dat het een musical wordt, de casting van Toto in verschillende leeftijden is ook mooi verbeeld en het Italiaanse temperament spat van het scherm. Leuk om te weten is dat de acteur van Alfredo eigenlijk Frans spreekt, en zijn dialoog later gedubbed is voor een Italiaan. Als je deze film gaat kijken, zorg dan dat je de korte versie kijkt en niet de lange versie (die oorspronkelijk Cinema Paradiso heet, zonder ‘Nuovo’), want die schijnt met name in het eind een stuk minder goed te zijn. Nuovo Cinema Paradiso is een film voor het hele gezin, ademt zijn tijdgeest en zorgt voor zowel een traan en een lach.
