In Bruges hebben we jaren geleden al gezien, maar we konden beiden nauwelijks meer herinneren waar de film nou eigenlijk over gaat. Omdat we een weekendje Brugge gepland hadden was dit de perfecte gelegenheid voor een rewatch.
Deze crime comedy draait om twee Ierse huurmoordenaars die door hun baas naar Brugge (België) zijn gestuurd. Ze weten niet waarom, alleen dat ze er maximaal twee weken moeten wachten op nadere instructies. Terwijl Ken, de oudere van de twee (Brendan Gleeson) zich prima vermaakt met de gratis vakantie in het rustige pittoreske dorpje, haat de jongere Ray (Colin Farrell) het. Hij wil eigenlijk alleen maar dronken worden, want hij heeft net een behoorlijk traumatische ervaring gehad.
Voor een film over huurmoordenaars is het een opvallend rustige film. Bijna heel In Bruges bestaat uit het gekibbel tussen de twee volwassen mannen. Weinig actie dus, maar des te betere karakterschetsen. Schrijver en regisseur Martin McDonagh (Three Billboards Outside Ebbing, Missouri) bedacht dit verhaal toen hij zelf in Brugge was en constant wisselde tussen de motivatie om cultuur te snuiven versus verveling en dronken willen worden, dus hij baseerde Ken en Ray op zijn eigen ervaringen. Het resultaat is een uniek crime drama dat zich uiteindelijk ontwikkelt tot spannende achtervolgingen en rondvliegend bloed. Tussen de regels door vind je verwijzingen naar het verhaal van Christus en het scenario zit zo goed in elkaar dat het als boek ook heel goed zou werken. Natuurlijk is Brugge prachtig verbeeld, en Colin Farrell speelt zijn typetje fantastisch met een sterke en herkenbare mimiek. Hoewel de rol van Ralph Fiennes (vooral bekend uit The Grand Budapest Hotel en als Voldemort uit Harry Potter; er zitten sowieso veel Harry Potter-acteurs in deze film) weinig screentime heeft, is ook zijn rol ijzersterk. In Bruges is met om elke 48 seconden een “fuck” een typisch Ierse crime, maar in een dramatischer jasje dan je misschien gewend bent.
