Op zoek naar een echt goede horrorfilm kwamen we bij Sinister uit, geschreven door Scott Derrickson die verder weinig interessants heeft gemaakt. Zonder ook maar iets gezien of gelezen te hebben over de film begonnen we er aan. We werden niet teleurgesteld.
Ethan Hawk mag de rol van een true crime schrijver Ellison Oswalt spelen die druk bezig is met zijn carrière te helpen. Voor zijn nieuwe boek is hij met zijn vrouw en twee kinderen verhuisd naar het huis waar vroeger een familie is vermoord. Daar vindt hij op zolder een aantal 8mm videotapes waarop de lugubere moorden te zien zijn. Handig voor zijn research natuurlijk, maar dan valt hem op dat er op sommige beelden iemand anders te zien is. Oswalt raakt al snel geobsedeerd en komt er langzaam achter dat er iet mis is met het huis.
Ethan Hawk is zo’n acteur die er nooit echt uit springt, maar hier vervult hij zijn rol van obsessieve zelfbenoemde detective best goed. Dat is dan ook het enige sterke personage in Sinister, want zijn vrouw (Juliet Rylance) bakt er weinig van. Maar een hoge kwaliteit van karakters is gelukkig geen vereiste voor de gemiddelde horrorfilm en Sinister komt er dan ook prima mee weg. De droge bijrol van de behulpzame deputy die ook detectiveje wil spelen is dan wel weer leuk gedaan. Het verhaal is een soort Haunted House, maar dan anders. Het duurt ook eigenlijk best lang totdat het echt eng wordt, maar Derrickson weet wel je aandacht vast te houden door een sinistere (jawel!) soundtrack en de kunst van het weglaten. Want eigenlijk gebeurt er heel weinig, totdat het ineens heel grafische horror wordt. Dat werkt best goed en compenseert voor de voorspelbaarheid van de plot zelf. Leuk feitje: de super-8 filmpjes zijn echt op 8mm film gedraaid en er is niets digitaal aan bewerkt. Kan je nagaan wat de acteurs/stuntmensen hebben moeten doorstaan.
