Zweedse films slaan in Nederland vaak goed aan als het een spannende thriller is (The Girl with the Dragon Tattoo) maar met ‘De 100-jarige man die uit het raam klom en verdween’ doet ook een komedie het goed. Het scheelt dat het gelijknamige boek waar de film op is gebaseerd al een jaartje in de schappen lag, maar ook los als film is het verhaal erg vermakelijk.
De titel spreekt voor zich: Allan Karlsson besluit op zijn 100ste verjaardag uit het raam te klimmen (op de begane grond gelukkig) met het idee dat het nooit te laat is om van alles te ondernemen. Ondanks zijn leeftijd is hij nog goed bij zinnen, hij doet echter nauwelijks moeite om rekening te houden met anderen. Terwijl de politie op zoek is naar hem komt Allan in de meest avontuurlijke en absurde situaties terecht, wat gepaard gaat met een vertelling van zijn eigen leven. Daaruit blijkt dat Allan nooit de meest rustige jongen is geweest.
Deze film gebruikt typisch Scandinavische humor waar je van moet houden: zwart, een beetje vreemd, en zelfs slapstick. Iemand die om het leven komt doordat een olifant op hem gaat zitten is bijvoorbeeld niet bepaald subtiel. Over het algemeen heeft de hele film een sterk ‘Forrest Gump’-gevoel, mede door dat het verhaal vergelijkbaar is. Dat kost originaliteitspunten. Het grote verschil is echter dat Forrest Gump erg Amerikaans is in zijn moraal, terwijl de honderdjarige juist lekker luchtig en nuchter is. Het hele sfeertje is avontuurlijk en vrolijk, en de dynamiek tussen de acteurs is goed op dreef. Voor het verhaal zelf hoef je de film niet op te zetten, want dat heeft het niveau van een stripboek. Het is juist de terugblik van Allan op zijn honderdjarige leven die de film feelgood, grappig en sympathiek maakt. De 100-jarige man die uit het raam klom en verdween is een eendagsvlieg, maar wel een erg leuke.
