Ik zou natuurlijk als ode aan All is Lost een volledig lege pagina als review kunnen publiceren, maar ik neem aan dat jullie net zo benieuwd zijn als wij naar dit stille werk van J.C. Chandor. Met slechts enkele minuten gesproken tekst op een film van bijna twee uur is All is Lost namelijk een behoorlijk vreemde eend in de bijt. Naast weinig tekst bevat All is Lost ook weinig acteurs, de rol weggelegd voor Robert Redford is namelijk de enige. Zal hij ons voldoende weten te vermaken zonder andere acteurs en zonder tekst?
Robert Redford dus, die als ‘Onze Man’ behoorlijk pech heeft met zijn zeilboot. Tijdens een vaartocht wat ongetwijfeld een plezier-ritje had moeten zijn vaart de zestiger namelijk tegen een nogal scherpe zeecontainer. Gevolg is een gat in de boot, dat hij maar net kan dichten. Helaas is ook het meeste van zijn apparatuur naar de knoppen en moet hij er dus maar op hopen dat iemand hem komt helpen, midden in de Indische oceaan.
Om het nog maar een keer te benadrukken, in All is Lost zit dus nagenoeg geen tekst en zal je ook geen andere kop dan die van Redford zien. Dit zorgt per definitie al voor een hele andere kijkervaring en ik zal ook liegen als ik zeg dat ik daar niet het eerste halfuur aan moest wennen. Toch integreert het concept wel en blijf je kijken, omdat de mens nu eenmaal een nieuwsgierig aapje is die wil weten hoe dingen aflopen. Interessant is ook het uitblijven van veel filmmuziek om de leegte op te vullen en juist voor dat minieme geluidsgebruik – en vooral het geluid wat er juist wel is – werd All is Lost genomineerd voor een Oscar. Met vrienden of familie is het een absolute no-go aangezien stilte toch wel een vereiste is voor All is Lost. Dit maakt hem wel des te geschikter voor een ontspannen reflectiemoment in je eentje.
