Over film wordt vaak gezegd dat de montage er een belangrijk onderdeel van is, maar Sebastian Schipper (van Lola Rennt) schuift dat compleet aan de kant. Victoria is in één enkel 134-minuten-durend shot opgenomen, waarmee het de tweede single-shot film is in Europa. En dat staat de film absoluut niet in de weg, want ondanks het eenvoudige verhaal weten de acteurs een fantastische prestatie neer te zetten.
Op een late avond in Berlijn ontmoet de enigszins eenzame Spaanse Victoria een stel Duitse jongens die haar op sleeptouw neemt. Het klikt goed met Sonne, de ‘leider’ van de groep, en ze vermaken zich prima met drank, wiet en kattenkwaad. Dan blijken ze een geheim te hebben, waar Victoria nu ongewild deel van uit maakt. Toch bevalt deze avontuurlijke avond haar goed, maar het blijkt niet allemaal even veilig te zijn.
Doordat de film is opgenomen met een kleine camera zonder steadycam is het beeld erg beweeglijk. Daardoor lijkt het alsof je de wilde nacht zelf meemaakt en voel je je bijna aanwezig bij de groep. Dat gevoel wordt flink versterkt door de acteerprestaties van de kleine cast, want doordat het merendeel geïmproviseerd is zijn de dialogen heel natuurlijk. Tel daar de taalbarrière tussen de Spaanse vrouw en de Duitse mannen bij op, en je voelt je weer even terug op die ene vakantie waar je een hele stapavond door met met handen en voeten te communiceren bent opgetrokken met een stel locals. De eerste helft van Victoria is een luchtig drama, maar halverwege ontstaat een genre-switch naar een thriller als het tweede bedrijf instart. De spanning wordt sterk opgebouwd en de adrenaline is in sommige scènes echt te voelen – ondanks geen enkele cut. Eigenlijk is er weinig op Victoria aan te merken: een prachtig geacteerd verhaal in een bijzondere vorm.
