Op zoek naar kerstfilms die je nog niet hebt gezien vonden wij deze klassieker uit 1987. Hoewel het verhaal gaat over een grootvader die een verhaal voorleest aan zijn kleinkind rond kerst, speelt het grootste deel zich af in een wereld waar kerst niet eens bestaat: een magische sprookjeswereld. Vanwege het hoge sprookjesgehalte, de droge humor en de expliciete moraal is het wel een perfecte film om rond kerst te kijken.
Op een avond dringt de grootvader van een jongetje aan om een verhaal voor te lezen uit zijn boek. Hij waarschuwt nog dat zijn kleinzoon misschien niet alles leuk zal vinden, maar het is wel een goed verhaal. Als kijker zien we het sprookjesverhaal over prinses Buttercup die gaat trouwen met prins Humperdinck, maar eigenlijk verliefd is op de stalknecht Westley. Wanneer Buttercup wordt ontvoerd gaan er verschillende partijen op zoek naar haar, gepaard met de nodige zwaardvechten, tochten door magische bossen en een reus.
Letterlijk elk cliché van sprookjes is in deze film verwerkt, maar wel met een duidelijke knipoog. Dat is het leuke aan deze vreemde komedie: tijdens zwaardvechten babbelen de vechters rustig met elkaar over hun tactieken, gigantische ratten zijn overduidelijk neppe poppen en personages zijn enorm uitvergroot. De humor doet dan ook bij vlagen denken aan Monty Python, inclusief goedkope decors en props. De muziek is mooi sprookjesachtig en vult de ‘spectaculaire’ actiescènes goed aan. Met Mark Knopfler als brein achter de soundtrack kan dat natuurlijk ook niet mis gaan. Dat de film ooit een groot succes is geweest komt waarschijnlijk door de destijds vernieuwende vertelwijze – het sprookje verloopt niet geheel volgens de klassieke manier. De film heeft ook in de popcultuur zijn sporen nagelaten als internet-meme: “You keep using that word. I do not think it means what you think it means.” Tegenwoordig voelt de film toch erg gedateerd aan, waarbij je je soms afvraagt of de film zichzelf serieus neemt of niet. Je zou het de Stardust van de eighties kunnen noemen. Regisseur Rob Reiner, die later nog The Bucket List heeft gemaakt, heeft met The Princess Bride duidelijk zijn steentje bijgedragen aan de filmgeschiedenis, al is het te betwijfelen of de gebruikte humor tegenwoordig nog gewaardeerd wordt.
