De naam Luc Besson hoor je de laatste tijd steeds vaker. Vorig jaar kwam hij met de science fiction Lucy, hij heeft de hele reeks van Taken geschreven en ook klassiekers als Léon en The Fifth Element staan op zijn naam. Wanneer je erachter komt dat hij een film heeft geschreven én geregisseerd, met in de hoofdrollen Robert De Niro, Michelle Pfeiffer en Tommy Lee Jones, dan moet je wel gaan kijken.
De Niro is gecast als een narrowminded ex-crimineel, die samen met zijn vrouw en twee kinderen in het getuigenbeschermingsprogramma zit. Hij heeft namelijk informatie over een crimineel netwerk doorgespeeld aan de politie en wordt in ruil daarvoor voorzien van onderdak en bescherming. Mooi geregeld, zou je zeggen, maar dit disfunctionele gezin heeft een erg kort lontje en manipuleert de hele omgeving, waardoor ze telkens moeten verhuizen. In Normandië, Frankrijk, blijkt hun onbezonnen gedrag toch tegen hen te werken.
The Family is in eerste instantie een zwarte komedie: het agressieve karakter van de vier resulteert meerdere keren in vrij expliciet, meedogenloos, maar onterecht geweld. Als het plot op gang komt begint de film steeds meer op een echte gangster te lijken – inclusief shoot-outs – maar door de ogen van een verstoten bendelid bekeken. De chemie tussen Pfeiffer en De Niro is verrassend goed en de twee kinderen (John D’Leo en Dianna Agron) zijn leuk uitgewerkt als verbitterde broer en zus die samenspannen tegen de rest van de wereld. De sterke cinematografie met mooie plaatjes, creatieve scèneovergangen en Gorillaz als soundtrack zetten de gangstersfeer goed neer. Te goed zou je kunnen zeggen: je kunt het ook opvatten als een grote uithaal naar het gangster genre. The Family wordt vaak laag beoordeeld als pure komedie, maar met zulke overdreven gorey scènes en zwarte humor zien wij de film als satire. Dit kleine juweeltje van Besson wordt flink ondergewaardeerd en wij raden hem dan ook zeker aan.
