Hail, Caesar!

Al sinds The Big Lebowski ben ik fan van de Coen Brothers. Natuurlijk vindt (bijna) iedereen ‘the dude’ geweldig, maar ook hun serieuzere films zijn echt de moeite waard. Ik was dan ook erg verheugd toen hun nieuwste productie verscheen: Hail, Caesar! Een meta-film die zich afspeelt in het Hollywood van de jaren 50, uiteraard weer met een formidabele cast.

De forse Josh Brolin speelt Eddie Mannix, een filmproducent die liefde voor zijn vak heeft. Hij geeft veel om zijn steracteurs en het komt dan ook regelmatig voor dat er een schandaal verborgen moet worden om het imago van de acteur en de studio ongeschaad te houden. Dan verdwijnt ineens topacteur Baird Whitlock, een onnozele vent die voortreffelijk wordt neergezet door George Clooney. Terwijl Mannix zijn best doet om Whitlock terug te vinden, heeft hij moeite met Hobie Doyle (de steeds populairder wordende Alden Ehrenreich), een nieuwe acteur in het veld die van stuntman ineens naar talking head gaat. Mannix vraagt zich af: is de movie business nog wel iets voor hem?

Hail, Caesar! kent meerdere verhaallijnen die allemaal door de studio’s van Hollywood lopen en elkaars pad ergens kruisen. Dat is even wennen, want van de Coen Brothers zijn we grote, intrigerende verhalen gewend, terwijl dit meer een pulp aan gebeurtenissen is. Maar het is overduidelijk een stijlkeuze, die wordt versterkt door de vele muzikale (en kleurrijke!) onderbrekingen waarin we stukjes van films zien die in de studio’s worden gemaakt. De broers lijken hier wel een oefening gedaan te hebben in hoe weinig middelen je nodig hebt om een heel verhaal te vertellen, en hoe een handvol van deze microverhalen samen weer één groot verhaal vormen. Leuk om te weten is dat veel van de personages heel losjes zijn gebaseerd op echte figuren uit het klassieke Hollywood: in die zin is ook de cast één grote pulp. Hail, Caesar! is niet alleen mooi beeld, sterke dialogen en subtiele humor, het heeft ook een politiek tintje waarin het kapitalisme en Marxisme uit de jaren 50 op de hak wordt genomen door een groep elitaire schrijvers verdacht veel overeenkomsten te geven met de Frankfurter Schule. Hail, Caesar! is lachen om intelligente grappen, grinniken om domme personages (waaronder Tilda Swinton als ijverige tweeling, Scarlett Johansson als chagrijnige zeemeermin en Channing Tatum als zingende zeeman) en genieten van de altijd sterke cinematografie van de broertjes Coen.