Baby Driver is een bijzondere actiefilm. Normaliter denk je aan snelle montage, spannende vechtscènes en crashende auto’s, maar bij Baby Driver is dat heel anders. Hoewel je zeker pistolen en auto’s zal zien is het de muziek die de leidraad vormt in deze film. En dat is niet zomaar een stijlkeuze.
Een jonge knaap die de bijnaam ‘Baby’ draagt is een meester in het rijden van auto’s. Om nog onbekende reden werkt hij voor een hoge pief in het criminele circuit (Kevin Spacey) als chauffeur van de vluchtauto bij bankovervallen. Eigenlijk wil hij stoppen maar hij wordt in een hoekje gedreven om nog één, natuurlijk veel te gevaarlijke, klus te doen. Zijn kleine hartje sluit eigenlijk niet goed aan bij zijn teamleden en al snel krijgt hij het aan de stok met zijn opvliegerige collega’s (Jamie Foxx en Jon Hamm).
Om spoilers te voorkomen zeggen we niets over de reden waarom Baby altijd muziek luistert en waarom hij voor de criminelen werkt, maar het is in ieder geval een prachtig uitgangspunt om de hele actiefilm om muziek te laten draaien. Cameravoering is ritmisch geknipt op de muziek, bewegingen van personages lopen in de maat en zelf geweerschoten zijn soms op de muziek getimed. En dan geen standaard filmmuziek, maar vooral popnummers van een paar decennia oud – want dat is waar Baby graag naar luistert. De soundtrack alleen al is de moeite waard om Baby Driver te gaan kijken (of luisteren). Door de hoeveelheid muziek is Baby, gespeeld door Ansel Elgort uit The Fault in our Stars, een jongen van weinig woorden. Toch is hij dankzij zijn lichaamstaal een van de meest uitgebreide personages die je in een actiefilm zal aantreffen. Zijn antisociale karakter krijgt het voor elkaar om een meisje aan de haak te slaan en de chemie spat er vanaf. Dat doet enorm denken aan Scott Pilgrim vs the World, die ook geschreven en geregisseerd is door geniale Edgar Wright. Hoewel zijn meeste films naast actie ook humor als boventoon hebben, is dat bij Baby Driver heel subtiel: de kleine dosis aan grapjes houdt het luchtig tussen de bloedstollende, immersieve spanning die de muzikale actiescènes teweeg brengen. Naast de fantastische cast (Jon Hamm als zanger-van-Rammstein-lookalike, Kevin Spacey en Jamie Foxx) zijn er talloze muzikale verwijzingen te zien in het decor en in de vorm van cameo’s van hedendaagse artiesten, dus naast je oren worden ook je ogen verwend. Deze film mag je niet gemist hebben.
