Mijn favoriete Disneyklassieker is toch wel Aladdin, die ervoor zorgde dat de betoverende mystiek van het Oosten al op jonge leeftijd een plekje in mijn hart kreeg. De trend van het verfilmen van klassieke tekenfilms juich ik niet helemaal toe – hoewel het bij The Jungle Book goed uitpakte – dus met enige terughoudendheid begonnen we aan de live action versie van Aladdin.
Om deze remake te zien moet je eigenlijk wel het origineel kennen, want de tekenfilm is bijna letterlijk verfilmd, tot in de exacte choreografie van sommige scènes aan toe. Dat maakt het leuk om de versie uit 2019 te kijken, want anders is het echt één grote random lsd-trip, wat je in een tekenfilmvariant toch makkelijker accepteert dan in live action. De geest is natuurlijk de drijvende kracht achter de kleurrijke chaos, die nu gespeeld wordt door Will Smith. Niet zo’n sterke keuze, want Smith is veel te mild voor hoe de geest echt hoort te zijn (Jim Carrey was dan ook de eerste keus, wat natuurlijk perfect was geweest, maar hij kon niet). Maar de grootste misser is Jafar, die door de Nederlandse (!) Marwan Kenzari wordt gespeeld. Hij acteert niet slecht, maar het is een compleet ander en veel minder evil personage geworden. Mena Massoud als Aladdin is dan weer een fantastische keuze, die de scheve glimlach van de jonge dief perfect nabootst. Ten slotte is Naomi Scott als Jasmine ook erg goed gecast.
Terug naar de film zelf, die aan de ene kant letterlijk scènes overneemt van het origineel, maar ook nieuwe plotlijntjes toevoegt en modernere drijfveren gebruikt voor personages. Zo wil Jasmine niet trouwen met een onbekende prins, omdat ze zelf sultan wilt worden. Dat zagen we in 1992 nog niet. Ook het hoofd van de politie, dat in de tekenfilm een bescheiden en onpersoonlijke rol heeft, krijgt hier veel meer aandacht ondanks dat het een man van weinig woorden blijft. Bovenal is de remake heel kleurrijk, magisch en kindvriendelijk, met her en der een uitschieter in de CGI die verraadt dat je hem eigenlijk in 3D zou moeten kijken. Het is vooral de cast van de geest en Jafar die schuren, maar eerlijk is eerlijk: de echte doelgroep geeft daar niets om.
