Toen ik enkele jaren geleden las over G.O.R.A. was ik eigenlijk al verkocht. Blijkbaar staat mijn wansmaak op mijn voorhoofd getatoeëerd want voor mijn meest recente verjaardag kreeg ik een stapel dvd’s van B-films waar deze ook tussen zat. En dus zag ik eindelijk de – naar eigen zeggen – destijds enige Turkse sciencefictionfilm ooit gemaakt.
Het verhaal is geschreven en gespeeld door Turkse comedian Cem Yilmaz, die zowel de goeierik als de slechterik vertolkt. Als Arif is hij een glad macho zakenmannetje dat tapijten verkoopt en plotseling wordt ontvoerd door aliens. Op het ruimteschip wordt hij gevangen gehouden maar verzamelt hij al snel een paar figuren om zich heen om een ontsnappingsplan te maken, met onder andere een dikke hippie, een robot en een prinses waar hij verliefd op wordt. Ondertussen dreigt de opperbevelhebber (tevens Yilmaz) van het ruimteschip G.O.R.A. de aarde te verwoesten.
Het plot van een klassieke space opera dus, waarbij je al snel parallellen kan trekken met Star Wars en even later zelfs The Matrix. G.O.R.A. neemt zichzelf absoluut niet serieus en de makers zijn zich er heel bewust van dat ze een eigen versie van een op en top Amerikaans genre maken, wat ze regelmatig letterlijk vertellen aan de kijker. Die mix tussen klassiek Amerikaans en zelfspot van typisch Turkse trekjes, zoals de altijd babbelende en kettingrokende tapijtenverkoper, zorgt voor een hilarische reeks scènes die nog het meest doet denken aan onze eigen New Kids. Met net zoveel random humor en onderbroekenlol. In tegenstelling tot New Kids ziet de film met een budget van 5 miljoen dollar (het hoogste bedrag voor een Turkse film ooit) er echter niet uit; oerlelijke decors en kostuums en een camerakwaliteit van een gemiddelde webcam uit de jaren 90 geven het gevoel van een schoolmusical. Cem Yilmaz zet echter wel een fantastisch typetje neer waar je hardop om moet lachen. Tussen al die onzin is zelfs nog een serieuze boodschap te vinden: jullie Amerikanen moeten even dimmen met het toe-eigenen van filmgenres, en ben ervan bewust dat sciencefiction ook gaat over angst voor het vreemde; een politiek statement over immigratie. G.O.R.A. is een unieke metafilm die zowel het land van herkomst als genrefilms bespot, en daar wil ik er best meer van zien.
