Kan een regisseur van tv-series met succes een boek verfilmen? Colm McCarthy in ieder geval wel, met het zombieverhaal van Mike Carey, die vooral actief is in de wereld van X-Men. De Britse The Girl with All the Gifts is dan ook een kruising tussen X-Men en een klassiek zombieverhaal, waarin een jong, zwart meisje met bijzondere gaven centraal staat. Met X-Men hebben wij niet zoveel, maar zombies maken bijna alles goed.
Het meisje in kwestie, Melanie, wordt samen met zo’n twintig andere kinderen op een legerbasis gevangen gehouden en streng opgevoed. Alles wijst erop dat het de nabije toekomst is, waarin een groot deel van de mensheid al is verloren aan een zombievirus – het soort zombie dat veel sneller en agressiever is dan een levend mens ooit zal kunnen zijn. Melanie, haar veel te lieve lerares, een wetenschapper zonder empathie (Glenn Close), een ijskoude sergeant van het leger en een eenvoudige soldaat slaan met z’n allen op de vlucht, in de hoop in veiligheid te komen.
In tegenstelling tot klassieke zombiefilms maken de meeste personages hier een behoorlijke ontwikkeling door, vooral de sergeant. Ook het meisje, dat nooit een buitenwereld heeft gekend, bloeit op tijdens hun reis en er ontstaat een bijzondere dynamiek tussen haar, de sergeant en de lerares, wat in een van de laatste scènes tot een schitterende climax komt. De gelaagdheid is de absolute kracht van The Girl with All the Gifts, met klassieke ethische dilemma’s in het verhaal verwerkt. Daarnaast heeft het plot een opvallend uitgangspunt: de uitbraak – patient zero – ligt al lang in het verleden. En toch zit de film barstensvol klassieke zombie tropes zoals hints wie er als volgende dood gaat en voldoende gore. Visueel is het ook een plaatje: een overwoekerd Londen, strakke cameravoering en iconische shots die de geleidelijke verschuiving van macht aangeven. The Girl with All the Gifts has it all.
