The Voices

Ik ben altijd in voor een rare film waarbij je achteraf denkt “waar heb ik in hemelsnaam naar gekeken?!” The Voices past perfect in die categorie, zonder dat het onbegrijpelijk wordt. Dat komt vooral door het typetje dat Ryan Reynolds neerzet, in combinatie met pratende dieren.

Jerry is een aardige, vrolijke fabrieksmedewerker die samen met zijn hond en kat woont. Op zich heeft hij zijn leven prima voor elkaar, behalve dat hij single is. En ohja, zijn huisdieren praten tegen hem, dus hij loopt ook bij een psychiater. Op aanraden van zijn bazige kat vraagt hij een van zijn collega’s uit voor een date, maar dat loopt uit op een vreselijk ongeluk. Jerry, vrolijk als hij is, ziet echter de ernst van de situatie niet in en glijdt alleen maar verder af in zijn eenvoudige wereldje waar dieren tegen hem praten, en laat zich steeds meer beïnvloeden door hen. Ze zijn als het ware de duiveltjes op zijn schouder en voordat hij het weet heeft hij zich diep in de nesten gewerkt.

Om het echte wtf-gevoel te ervaren kunnen we niet teveel verklappen over het plot, maar absurd is het zeker. Luchtige slasher-horror wordt gecombineerd met duistere, macabere ideeën (en beelden) wat resulteert in een intrigerende horrorkomedie. Ryan Reynolds staat nu natuurlijk in de spotlight met Deadpool en in deze film krijg je al een voorproefje van het sociaal onaangepaste typetje dat hij zo goed kan spelen. In The Voices weet je niet goed of je hem nu moet haten vanwege zijn daden, of medelijden met hem moet hebben. Reynolds weet het stereotype ‘seriemoordenaar’ een persoonlijkheid te geven. De regie achter The Voices is verzorgd door een onbekende Iraanse vrouw: Marjane Satrapi. Zij maakt nog niet eerder zo’n absurde en grafische film, maar ze schoot hiermee in één keer raak. Naast Reynolds als ster-acteur is Anna Kendrick aanwezig; ook altijd leuk om naar te kijken. Natuurlijk moet je van The Voices geen echte kwaliteit verwachten, maar de originaliteit en uitwerking van het verhaal zijn zeker de moeite waard – als je van dit soort humor houdt dan (het type ‘dode babygrappen’ en films als Movie 43). Naast vrij expliciete gore is er een subtiel kleurschema gebruikt, wat de leefwereld van Jerry extra aandikt; ook daar is dus aandacht aan besteed. Je zou er nog een dieper thema over psychische stoornissen in kunnen lezen, maar wat ons betreft is The Voices vooral bedoeld voor degenen die kunnen lachen om flink duistere humor, met een snufje absurditeit.