The Infinite Man

Het komt niet vaak voor, maar over deze film waren onze meningen erg verdeeld. Ondergetekende (Jim) vindt The Infinite Man een sterke tijdreisfilm maar Tessa omschreef hem vooral als erg saai. Erg uitdagend is deze film inderdaad niet, maar het is een van de weinige films die de regels van het tijdreizen goed heeft begrepen en knap uitwerkt. De vreemde zwarte humor en je krakende hersenen achteraf moet je dan maar voor lief nemen. Dit is de eerste film van regisseur en schrijver Hugh Sullivan en zal in de toekomst nog uitgewerkt worden tot een remake met groter budget.

In The Infinite Man bestaan maar drie acteurs: de nerveuze controlfreak en tevens wetenschappelijk genie Dean, zijn vrouw Lana waarmee hij het perfecte één-jarige jubileum van hun relatie wil vieren, en haar ex-vriendje van vier jaar geleden. Dean neemt Lana mee naar een afgelegen dorpje voor een romantisch weekend, maar alles blijkt uitgestorven. Gelukkig biedt zijn cadeau aan haar uitkomst: een apparaat waarmee het mogelijk is eerdere herinneringen te herleven. Het blijkt echter een tijdreismachine te zijn en voordat Dean het door heeft raakt hij in een timeloop waarin hij keer op keer probeert het romantische weekend te redden. Ondertussen moet hij dealen met de verleden en toekomstige versies van zichzelf en gooit Lana’s ex roet in het eten.

Er wordt geen aandacht besteed aan hoe de tijdreismachine werkt; het gaat puur om de complexe situatie die ontstaat waarin een instabiel persoon als Dean zich moet weten te redden. De personages zijn vreemd, voelen bijna buitenaards aan, en dat kan voor een flinke aversie zorgen waardoor de film inderdaad erg saai wordt. Maar als je graag gepakt wordt door complexe films dan is The Infinite Man een perfecte kandidaat. Net als Triangle speelt alles zich af op één locatie, wat een slimme zet is als je een timeloop wilt verbeelden. Ook heeft de film overlap met de Spaanse tijdreisfilm Los Cronocrímenes, hoewel die veel avontuurlijker is en The Infinite Man meer nadruk legt op de tijdreisparadox. Het unieke aan deze film is dat er wordt gespeeld met ‘in scène gezette verleden tijd’ waardoor je telkens verrast wordt, net als je denkt dat je door hebt hoe de tijdlijnen zich tegenover elkaar verhouden. Dat klinkt ingewikkeld en is het ook. The Infinite Man is met zijn eenvoudige cinematografie en vreemde humor niet voor iedereen weggelegd, maar scoort vooral hoog door het script.