In het vorige artikel beschreven we wat we van The Room vonden, die wordt gezien als de slechtste film ooit. Wij keken dit gedrocht als double feature met The Disaster Artist: een satirische hommage aan de totstandkoming van The Room, gemaakt door James Franco. The Disaster Artist is gebaseerd op het boek van de acteur die Mark speelt in The Room, Greg Sestero. Daarin doet hij uit de doeken wat voor persoon Tommy Wiseau was en hoe The Room is ontstaan.
Franco speelt Tommy Wiseau zelf en dat doet hij in één woord geweldig. Zijn maniertjes, stemmingswisselingen, woordkeus en accent zijn feilloos nagedaan. In de film wordt de nadruk gelegd op de bijzondere vriendschap tussen Tommy en Greg (gespeeld door Dave Franco, het broertje van James). Greg ziet in Tommy een visionair en volgt hem blind, wat de basis legt voor het enorme project dat The Room zal heten. Gedurende de jaren ontmoeten ze verschillende personen die je uiteindelijk ook als acteur in The Room ziet, onder andere vertolkt door Alison Brie en Zac Afron. Franco’s beste vriend Seth Rogen heeft de rol van geïrriteerde regisseur op zich genomen en laat daarbij zien dat hij ook serieuze rollen prima aankan.
Gek genoeg is The Room leuker om naar te kijken, juist omdat die zo tergend slecht is. The Disaster Artist is sterk geacteerd en heeft een fascinerend verhaal, maar het geheel is een stuk serieuzer en tragischer. Tommy Wiseau blijkt een simpel figuur met geld die ondanks zijn sociale onkunde het hart op de goede plek heeft zitten, waardoor je hem stiekem toch het succes van The Room gunt. Daarin draagt The Disaster Artist bij aan een stukje filmkritiek: succes kan meerdere vormen kennen. The Room was misschien kwalitatief gezien verschrikkelijk, maar het heeft zo’n grote cultstatus gekregen dat Wiseau het project alsnog kan zien als een succes. The Disaster Artist is daarin ook een metaproject, een beetje zoals Tim Burton’s Ed Wood waarin het verhaal over ‘de slechtste regisseur aller tijden’ wordt verteld. Zonder The Room gezien te hebben is The Disaster Artist nog steeds een prima film, al zit het plezier juist in de vele verwijzingen naar het origineel (Oh hi Mark.).
