Wist je dat je op IMDb de grote Oscar winnaars per jaar kan opzoeken? Wanneer je klikt op Movies en dan Oscars/Best Picture Winners krijg je zo een lijst waar de beste films uit elk jaar staan. Zo werd ik weer herinnerd aan Dallas Buyers Club, de Oscar winnaar van dit jaar die voor beide grote mannelijke rollen – hoofd- en bijrol – het beeldje naar huis wist te slepen. En waar Matthew McConaughey zich eerst richtte op simpele romantische komedies zet ‘ie hier weer een ijzersterk drama neer die zijn vorige verrassing aan ons (Killer Joe) zeer zeker overtreft. Wat mij betreft krijgt McConaughey nooit meer een simpel script in handen om zich volledig op dit soort rollen te richten!
In Dallas Buyers Club is het 1985 en is de wereld in de ban van een epidemie: het HIV-virus slaat namelijk om zich heen en zonder geneesmiddel gaan mensen als bosjes neer aan AIDS. Elektricien Ron (Matthew McConaughey) komt erachter dat hij – ondanks zijn afkeer van homoseksualiteit – toch de ziekte met het stigma heeft opgelopen. Als blijkt dat hij nog maar dertig dagen te leven heeft gaat hij het echter niet bij de pakken neerzitten en gaat op jacht naar het beste medicijn wat geld hem kan kopen, of dat nu legaal is of niet. Wanneer mensen horen van zijn geleidelijke herstel kloppen steeds meer patiënten – zoals dragqueen Rayon (Jared Leto) – bij hem aan in de hoop de ziekte te ontsnappen.
Ten eerste zijn de Oscars zeker verdiend: McConaughey is aangrijpend, sterk en zwak tegelijk, als de charmeur Ron. Leto als Rayon is mal en luchtig, maar wordt subtiel een goede tegenhanger van McConaughey’s personage wat het verhaal echt ten goede komt. Ten tweede wordt er regelmatig gezegd dat Dallas Buyers Club een paar steekjes heeft laten vallen door de randomness van het plot. Dit is niet onwaar, maar vind ik juist een pluspunt van Dallas Buyers Club die hierdoor een dromigere laag krijgt welke mooi gebroken wordt door de realiteit van AIDS. Wij vonden het vergelijkbaar met The Wrestler en de vergelijking stopt ook niet bij het plot: Leto speelde natuurlijk ook in de andere klapper van regisseur Aronofsky – de drugsfilm Requiem for a Dream. Kan je die films dus wel waarderen? Dan vind je Dallas Buyers Club ook zeker indrukwekkend.
