The Boy

In de goodiebag van de filmblogger-meetup vonden wij ook de horror The Boy. De aanwezige filmliefhebbers waren zeer enthousiast over deze film dus die moesten wij ook gezien hebben! The Boy is recent – wij kijken te weinig recente films dus dat was meteen nog een pré – en bevat net als Goosebumps een creepy pop die maar wat graag met zijn nieuwe nanny uit Amerika komt spelen.

Die nanny – Greta (Lauren Cohan) – komt je vast bekend voor, want zij speelt ook een grote rol in zombieserie The Walking Dead. Kennelijk kan Cohan zich wel vinden in het horror-genre, maar in deze film neemt ze het dus niet op tegen tot leven gekomen lijken maar tegen een porseleinen pop. Deze pop wordt verzorgd door een ouder, Brits stel die de pop beschouwt als hun eigen zoon. Hun zoon moet uiteraard vertroeteld worden dus dat doen zij door een er een aantal hele rare routines op na te houden; het luisteren van klassieke muziek op standje 11 bijvoorbeeld. Greta vindt het een beetje vreemd en eng, maar ach, ze kan het geld gebruiken en bovendien woont er nog een leuke bezorgjongen – pardon – man in de buurt die geregeld even langskomt. Al met al makkelijk verdiend geld, zo lijkt het, totdat er steeds vaker onverklaarbare dingen gebeuren wanneer de pop in de buurt is.

The Boy is op een aantal punten zeer vermakelijk en verrassend. Zonder al al te veel te verklappen ben je als kijker constant bezig met het proberen te verklaren wat er op het scherm gebeurt. Leeft pop Brahms nou echt of begint Greta gewoon door te draaien? De constante twijfel tussen het paranormale en een hersenspinsel is hierbij goed uitgevoerd. Helaas is de film zo druk bezig met hints geven over een mogelijke twist dat ze een beetje vergeten om het verhaal mooi te vertellen, wat het tempo van de film ook niet ten goede komt. Cohan kan in horror wel haar ei kwijt: Greta is niet het meest uitdagende personage maar de groei die zij doormaakt vertolkt Cohan goed. In de trivia lazen wij overigens dat het originele script een stuk rauwer en meer horror was. Wat ons betreft een jammere keuze, aangezien een lomper script de motieven van bepaalde personages ongetwijfeld sterker had gemaakt en het einde bevredigender. Al met al een prima horror met een origineel randje, maar niet de nagelbijter van 2016.