Toen ik de afgelopen week met mijn vrouwelijke familieleden naar de bioscoop ging was de keuze voor de film snel gemaakt. Momenteel draait namelijk Soof, een romantische Bridget Jones look-a-like over diens titelpersonage wat door het leven ploetert. De film sprak iedereen aan maar kreeg wisselende recensies en ik wist vooraf eigenlijk niet wat ik moest verwachten. Zullen de leuke teksten van Sylvia Witteman doorklinken of wordt dit een suf geheel? Gelukkig bleek Soof een prima film, zeker in een zaal vol vrouwen.
Goed, Soof gaat dus over Soof (Lies Visschedijk) a.k.a. de Koofsoof, die als moeder een gezin probeert te combineren met haar cateringbedrijfje. Als haar man Kasper (Fedja van Huêt) een sabbatical besluit te nemen en Soof de kost moet gaan verdienen gaat het in een keer ’n stuk beter met de Koofsoof en leert ze een leven vol glitter en glamour kennen, inclusief leuke mannen zoals Jim (Dan Karaty) de danser. Aan Soof om de boel te balanceren!
Het leuke aan Soof is dat er voor iedereen – in ieder geval voor de meeste vrouwen -wel iets herkenbaars inzit. Het verhaal is soms fragmatisch en zonder logica doordat het is gebaseerd op losse columns, maar juist door dit aan elkaar te breien is er een film ontstaan waar men met plezier naar kijkt. Naast deze entertainmentwaarde heeft Soof niet zoveel in haar mars. De bijrolletjes zijn oké, maar niet spetterend en ook van origineel camerawerk moet ze het niet hebben. Dat maakt Soof iets minder spannend voor de ware filmgek, maar wel heel kijkbaar voor een breed publiek.
