Het is kerst en je wil wat, maar geen zoetsappig familieverhaal. Dit gevoel hadden wij deze december en daarom besloten we Die Hard te kijken. Een actieklassieker uit de jaren ’80 die zich afspeelt op kerstavond, ideaal voor een beetje kerstsfeer zonder dat het glazuur uit je tanden springt. Dat niet alleen, Die Hard trakteert ook op een (toen nog jonge) sterrencast, waaronder Alan Rickman, waarvan dit de eerste feature film was (films als Harry Potter en Gambit zouden nog volgen). Hij was in de veertig toen Die Hard werd geschoten, wat maar weer bewijst dat jong geleerd niet altijd oud gedaan is!
In Die Hard is het dus kerstavond en John McClane (Bruce Willis) komt zijn vervreemde vrouw Holly opzoeken op kantoor. Dit is niet zomaar een kantoor, want Holly (Bonnie Bedelia) werkt bij een miljoenenorganistatie die voldoende omzet heeft gemaakt om een flinke kerstborrel te organizeren; op de dertigste verdieping zetten alle hooggeplaatste medewerkers de bloemetjes buiten. Helaas voor hen hebben ook Hans Gruber (Alan Rickman) en zijn clubje bandieten het om onbekende redenen op het gebouw gemunt en wordt de hele crew gegijzeld. Aan John de taak om – als Real American Hero – zijn vrouw en de zaak te redden, hopelijk met hulp van de knullige politie.
Wanneer je op zoek bent naar een kerstfilm die je met de hele familie kan kijken, ben je met Die Hard niet aan het goede adres. Als je echter vrienden op bezoek hebt in de kerstvakantie is Die Hard juist een goede keuze; hij is spannend, heeft de lengte van een kerstfilm en de herkenbare one-liners zullen in gezelschap goed vallen. Gelukkig is met het herschrijven van het verhaal van boek naar film rekening gehouden met het satirische aspect van Die Hard. Door de gijzeling te belichten vanuit verschillende hoeken – de gijzelaars zelf, de politie, de FBI, noem maar op – voorkom je een actiefilm die alleen maar om de held draait. Dankzij zijn acteerprestaties steelt de jonge Bruce Willis natuurlijk alsnog de show, maar omdat sympathie voor zijn personage niet opgewekt wordt door trucjes, blijft het geheel – voor een actiefilm – authentiek.
