Deze film is zo onbekend (of gewoon onpopulair) dat hij nog niet was opgenomen in de database van de ‘watch-list’ website whatiwatch.net. Op IMDb hebben slechts 1400 mensen hun rating gegeven. Wellicht heeft het er mee te maken dat de film esthetisch gezien meer overeenkomt met een kunstfilm, en dat spreekt toch een kleiner publiek aan.
Regisseur en schrijver Hal Hartley schetst in The Book of Life een alternatieve Bijbelse Apocalyps in de 21e eeuw. Jezus (Martin Donovan) komt samen met Maria Magdalena (de rock chick P.J. Harvey) naar onze wereld. In zijn Book of Life (of beter gezegd: MacBook of life, want deze hippe Jezus is in 1993 de trotse bezitter van een laptop) worden een voor een de zeven zegels verbroken, waarmee de Apocalyps langzaam dichterbij komt. De duivel (Thomas Jay Ryan) bemoeit zich ermee en Jezus wordt aan het twijfelen gebracht: moet hij wel doen wat God hem opdraagt?
Hartley heeft met deze film voor het eerst met de digitale camera gewerkt, en dat merk je: alle special effects worden uit de kast gehaald. Vrijwel elk shot is bewerkt met een ghost/strobe effect en de zogenaamde Dutch angle wordt constant toegepast (een gekanteld beeld vanuit kikkerperspectief). Het acteren doet denken aan theater of stand-up comedy en gaat zelfs zo ver dat de duivel af en toe de kijker rechtstreeks toespreekt met een citaat uit de Bijbel, met een podiummicrofoon in beeld. Met op de achtergrond kerkgezang tot aan drum and bass is de muziekkeuze is ook opvallend. In de vele dialogen, die overigens niet slecht zijn, worden Bijbelse figuren op de hak genomen; denk aan Satan die is ‘ontslagen’ door God. Deze korte film is zowel esthetisch als inhoudelijk een leuk experiment, maar het zal voor de meeste filmliefhebbers te abstract zijn.
