The Witch (of The VVitch, volgens oud-Engelse spelling) werd flink gehypet als horrorfilm. Het is het schrijvers- en regiedebuut van Robert Eggers, die het script grotendeels baseerde op gedocumenteerde verhalen en dialogen uit begin 17e eeuw. Daar heeft hij weinig aan veranderd: de gesproken taal in The Witch is oud-Engels, inclusief accent en verouderde woorden.
In The Witch staat een arme zevenkoppige familie centraal die verbannen is naar een hutje op de hei. Op een dag verdwijnt plotseling de baby, en de oudste dochter wordt verantwoordelijk gehouden. Dat zorgt voor flinke spanningen in het gezin, die oplopen wanneer de oudste zoon raar gedrag begint te vertonen en de jongere tweeling de dochter uitmaakt voor heks. Er is iets niet pluis daar aan de rand van het bos en niemand weet wat ze er mee aan moeten.
The Witch is een langzame, donkere film waarin onderlinge botsingen en emoties de basis zijn voor spanning. Maar echt spannend wordt het niet – althans niet voor een horrorfilm. Door de oude taal is het soms lastig te volgen en de grauwe kleuren (de regisseur heeft alleen gebruik gemaakt van daglicht en kaarslicht) zorgen dat je soms moet zoeken naar wat je ziet. Aan de andere kant is het wel een heel eigen, sferische stijl waar een gedegen research onder hangt. Het acteerwerk mag er ook zeker wezen: knap hoe de jonge kinderen in oud-Engels kunnen spelen dat ze bezeten zijn door een demoon. Over de betekenis het plot zijn de meningen verdeeld. Het gaat over bijgeloof, religie, een hang naar overleven, maar anderzijds lijkt er ook een maisschimmel een rol te spelen die hallucinaties veroorzaakt wat het bovennatuurlijke verklaart. The Witch is mooi en met zorg in elkaar gezet, maar met een subtiele spanning en niet echt eng.
