In 2019 hebben we relatief veel films uit afgelopen decennium gekeken. We besloten het jaar af te sluiten met een onbekendere, oudere film: Stay, uit 2005. Regisseur Marc Foster maakte ook Stranger Than Fiction, waar we erg door verrast werden.
Stay gaat over een student (Ryan Gosling) die bij psychiater Sam Foster (Ewan McGregor) loopt omdat hij de grip op de realiteit dreigt kwijt te raken. Foster probeert de student zo goed als het kan te helpen, en te voorkomen dat hij zelfmoord pleegt. Maar langzaam wordt hij meegenomen in zijn waanzin en wordt het voor hem steeds moeilijker om te onderscheiden wat realiteit is en wat verzinsels zijn van zijn brein.
Typisch aan Hollywoodthrillers rond het jaar 2000 is de sterke visuele stijl met scheve en meebewegende cameravoering, donkere kleuren met veel contrast en opzettelijke jump cuts. Net als Requiem for a Dream en The Sixth Sense zit Stay daar ook vol mee. Voeg daar ‘Angel’ van Massive Attack aan toe als soundtrack en de sfeer is gezet. Achteraf gezien oogt het een beetje over de top, maar destijds was het een creatieve keuze. Zonder teveel te spoilen kunnen we wel zeggen dat die dromerige, vertekende stijl past bij de premisse van het verhaal; pas in de ontknoping (die je waarschijnlijk niet ziet aankomen) zal duidelijk worden waarom. Stay is een poëtische film als je kijkt naar de onderliggende gedachte, en een intrigerende, psychologische thriller als je midden in het verhaal zit. Het talent van Ryan Gosling is in Stay al duidelijk zichtbaar, McGregor is echter iets minder sterk. Stay is niet de beste film in zijn genre, maar zeker een leuke terugblik naar het thrillertijdperk van de jaren 2000.
