De Koreaanse regisseur Joon-ho Bong heeft de neiging om telkens voor een ander genre te kiezen. In 2006 gooide hij hoge ogen met horrorfilm The Host, in 2013 kwam hij met het post-apocalyptische Snowpiercer (daar waren wij dan weer iets minder enthousiast over) en vorig jaar verraste hij de wereld met de maatschappijkritische avonturenfilm Okja, direct uitgebracht op Netflix. Een shot in de roos.
In een paar tientallen jaren in de toekomst probeert een machtige multinational het voedselprobleem op te lossen door supervarkens te kweken die veel vlees opleveren maar een (spreekwoordelijke) kleine voetafdruk achterlaten op het milieu. Okja is zo’n varken en wordt als prototype opgevoed in de Koreaanse bergen door het meisje Mija en haar grootvader. Wanneer het megabedrijf Okja terug wilt nemen om de grote vleesproductie in gang te zetten doet Mija er alles aan om haar vriendje te redden.
Wij waren behoorlijk overrompeld door Okja. Wat begint als een lieve, Wes Anderson-esque avonturenfilm verandert langzaam in een moralistisch verhaal over de vleesindustrie. Maar op een goede manier. Okja heeft een heel eigen sfeertje waarin je merkt dat Joon-ho Bong niet bang is om te experimenteren. Personages zijn uitvergroot (Tilda Swinton die – alweer – een tweeling speelt, Jake Gyllenhaal als psychopatische presentator en de immer sterke Paul Dano als ultieme dierenactivist) en onderlinge interacties voelen een beetje buitenaards aan, vergelijkbaar met het werk van de Coen Brothers. Ook Steven Yeun (bekend als Glenn uit The Walking Dad) heeft nog een leuke rol als activist en tolk. Het nadeel van zoveel personages is dat een groot deel het moet doen met beperkte diepgang, maar omdat het ‘de wereld door de ogen van een jong onschuldig meisje’ is kan je dat nog wel goedpraten. Het lekkere tempo en de bijzondere muziekkeuze (Balkan) laten je geen seconde vervelen, en bovendien ziet het CGI-beest er fantastisch uit. Een absolute aanrader, hoewel je als vegetariër soms misschien een oogje dicht moet knijpen.
