Midnight in Paris

Over het algemeen zijn mensen in twee groepen in te delen: degenen die leven in het heden, en degenen die in het verleden leven. Schrijver Gil Pender (Owen Wilson) hoort bij de laatste groep en zou het liefst in de jaren 20 in Parijs willen leven. In de regen. Zijn verloofde (Rachel McAdams) is echter helemaal van het moderne leven en heeft alleen maar aandacht voor haar oude crush die ze tegen komen tijdens een weekendje Parijs.

Gil krijgt de kans te ontsnappen uit het heden om elke nacht door te brengen in de jaren 20 van Parijs. Hij kan zijn geluk niet op want daar ontmoet hij ook nog eens de echte Hemmingway, Dalí (Adrien Brody), Picasso en andere grote meesters. Voor de kijker is het mooi om te zien hoe de wereldberoemde kunstenaars in hun studententijd hun gang gaan; ze zijn goed neergezet en het jaren ’20 sfeertje zorgt ervoor dat je zelf ook (tijdelijk) terug zou willen gaan. De moraal ligt er wel wat dik op: hoe fijn het ook kan zijn om in het verleden te leven, het is slechts vluchten en je komt er niet in vooruit. Toch weet Woody Allen een erg fijne film neer te zetten die het nostalgische dromerige gevoel van een dergelijke schrijver als Gil goed overbrengt, mede dankzij de vele dialogen die half in het Frans gevoerd worden. Doordat Parijs zowel overdag als ‘s nachts afgebeeld wordt is de film prima geschikt voor zowel de middag als de avond.

Het grootste minpunt is de hoofdacteur: Owen Wilson is geen slechte acteur maar speelt toch altijd hetzelfde typetje, en dat gaat vervelen na een tijd. Ondanks dat Gil in deze film door de tijd reist wordt totaal geen aandacht besteed aan de consequenties daarvan. Aan Gil’s afwijkende kleding, tongval, time-loops en dergelijke (waar de meeste tijdreis-films mee spelen) wordt nauwelijks aandacht besteedt waardoor het accent echt ligt op het culturele contrast tussen de twee tijdperken. Voor elke francofiel is dit een must-see, voor elke andere cultuurliefhebber ook. Misschien dat je hem moet overslaan als je normaal gesproken films als Die Hard en Prometheus kijkt.