Velen keken al een tijdje uit naar deze buitenaardse blockbuster van Christopher Nolan. Niet alleen omdat de film veel aandacht heeft gehad, maar ook omdat vrijwel elke film van Nolan een succes bleek te zijn. Op Film of the Day hebben we al eerder recensies geschreven over Insomnia en Following (Nolan’s debuut), maar de meesten zullen hem kennen van de Batman films, Inception, Memento en The Prestige. Wij zagen Interstellar in de bioscoop, en wát een goede film is het.
In dit bijna 3 uur durende epos speelt Matthew McConaughey de hoofdrol als boer en ex-NASA piloot rond het jaar 2050. Op dit punt is er een groot voedselprobleem op aarde en de wereldbevolking is flink uitgedund. NASA vindt in de buurt van Saturnus een wormhole waardoor het mogelijk is een enorme afstand af te leggen naar een ander sterrenstelsel, waar zich mogelijk bewoonbare planeten bevinden. Het is aan McConaughey om op expeditie te gaan en te bepalen hoe het staat met de toekomst van de mensheid: kan zij overleven?
Dit is een erg beknopte beschrijving die de film eigenlijk te min doet. Naast dit science-fiction verhaal gaat de film ook over kiezen tussen liefde voor je naasten en liefde voor de mensheid, over diepe wetenschappelijke vraagstukken, over de rol van wetenschap en de waarde van theorieën, en over de relativiteit van tijd. De film scoort echt op alle vlakken hoog: het ziet er fantastisch uit, het acteerwerk van McConaughey en Anne Hathaway is subliem, en het verhaal zit waterdicht in elkaar. Dat laatste is niet vreemd als je bedenkt dat Nolan ervoor heeft gekozen weinig te baseren op eigen verbeelding maar enkel bestaande wetenschappelijke theorieën heeft gebruikt als basis voor zijn film. Dit heeft als gevolg gehad dat bijvoorbeeld het reizen langs een zwart gat er minder spectaculair uit ziet dan je in een Spielberg-film zou zien, maar bij Nolan is er geen enkele plothole te bekennen. Hoewel er genoeg wordt uitgelegd over deze wetenschappelijke fenomenen zal het lastig zijn om de film goed te volgen als je totaal onbekend bent met de relativiteitstheorie van Einstein. In dat geval kun je wel genieten van het krachtige verhaal, de mooie beelden en fantastische muziek.
Interstellar is een film die de lange zit dubbel en dwars waard is, waarbij je op het puntje van de stoel balanceert, en je gegarandeerd stof tot nadenken geeft over het heelal, het universum en de mensheid. Dat Nolan dat voor elkaar krijgt zonder een ‘cultfilm’ als resultaat – waar 2001: A Space Odyssey wel erg op berust – is extra knap. Wees voorbereid op totale onderdompeling in de complexe wereld van Nolan.
