Het was voor ons even twijfelen of we Under the Skin een kans zouden geven, want deze vage sci-fi met Scarlett Johansson kreeg zowel positieve als negatieve reacties. Nieuwsgierig als we zijn hebben we deze verfilming van het gelijknamige boek een kans gegeven. We verwachtten een David Lynch-achtige cultfilm, maar dat viel allemaal wel mee.
Zonder enige uitleg zien we in Under the Skin een afgestompte Scarlett Johansson reizen door Schotland. Ze is constant op zoek naar jonge mannen die ze mee naar huis kan nemen. Eenmaal daar aangekomen verleidt ze hen in een abstracte, absurde ruimte dat uit een andere dimensie lijkt te komen. Als ze klaar is met haar prooi begint de stroopjacht van voor af aan en langzaamaan krijgen we steeds meer te weten over haar motief.
De vage, maar beklemmend mooie scènes waarin ze haar prooi verleidt zijn open voor allerlei interpretaties: het karakter van de mensheid, genderrollen, maar zelfs veganistisch leven zijn onderwerpen die voorbij komen als je op zoek gaat naar interpretaties van anderen. Het probleem is echter dat het onduidelijk is of dat ook de bedoeling is geweest van de regisseur, of dat hij het gewoon mooie plaatjes vond. De film is dan ook te sturend om open te zijn voor interpretatie, maar te open om een vaste betekenis te hebben. Het gevolg is een erg prestigieus project wat zich probeert te profileren als cultfilm, maar daar niet geheel in slaagt. Het schijnt dat het boek een stuk meer duidelijk maakt over de betekenis. Inhoudelijk heeft de film wel een mooie spanningsboog waarin het personage van Johansson zich duidelijk ontwikkelt, en je krijgt zelfs medeleven met de in eerste instantie meedogenloze alien. En ja, we zien Johansson volledig naakt, al is de setting misschien niet zo erotisch als je zou willen. Het is moeilijk dit vage stukje cinema een cijfer te geven, maar eerlijk is eerlijk: ik was wel geboeid. En daar gaat het toch om.
